As substancias que levan varios grupos hidroxilo chámanse espoliois.Tamén poden conter éster, éter, amida, acrílico, metal, metaloide e outras funcionalidades, xunto con grupos hidroxilo.Os poliéster poliois (PEP) consisten en ésteres e grupos hidroxílicos nunha soa columna vertebral.Prepáranse xeralmente pola reacción de condensación entre glicois, é dicir, etilenglicol, 1,4-butanodiol, 1,6-hexano diol e un ácido/anhídrido dicarboxílico (alifático ou aromático).As propiedades da PU tamén dependen do grao de entrecruzamento e do peso molecular da PEP de partida.Mentres que o PEP altamente ramificado produce PU ríxido con boa resistencia á calor e aos produtos químicos, o PEP menos ramificado dá PU cunha boa flexibilidade (a baixa temperatura) e baixa resistencia química.Do mesmo xeito, os poliois de baixo peso molecular producen PU ríxido mentres que os poliois de cadea longa de alto peso molecular producen PU flexible.Un excelente exemplo de PEP natural é o aceite de ricino.Outros aceites vexetais (VO) por transformacións químicas tamén dan lugar a PEP.Os PEP son susceptibles de hidrólise debido á presenza de grupos éster, o que tamén leva ao deterioro das súas propiedades mecánicas.Este problema pódese superar coa adición de pouca cantidade de carbodiimidas.Os poliéter poliois (PETP) son menos caros que o PEP.Prodúcense pola reacción de adición de óxido de etileno ou propileno con iniciadores ou iniciadores de alcohol ou amina en presenza dun catalizador ácido ou básico.PU desenvolvido a partir de PETP mostran alta permeabilidade á humidade e baixa Tg, o que limita o seu uso extensivo en revestimentos e pinturas.Outro exemplo de poliois é o poliol acrilado (ACP) feito pola polimerización por radicais libres de acrilato/metacrilato de hidroxi etilo con outros acrílicos.ACP produce PU cunha estabilidade térmica mellorada e tamén imparte características típicas dos acrílicos ao PU resultante.Estes PU atopan aplicacións como materiais de revestimento.Os poliois son máis modificados con sales metálicas (por exemplo, acetatos metálicos, carboxilatos, cloruros) formando poliois que conteñen metal ou poliois híbridos (MHP).A PU obtida a partir de MHP mostra unha boa estabilidade térmica, brillo e comportamento antimicrobiano.A literatura informa de varios exemplos de PEP, PETP, ACP e MHP baseados en VO utilizados como materiais de revestimento de PU.Outro exemplo son os diois e poliois de amidas graxas derivados do VO (descritos en detalle no capítulo 20 Poliuretanos a base de aceite de semente: unha visión), que serviron como excelentes materiais de partida para o desenvolvemento de PU.Estes PU mostraron unha boa estabilidade térmica e resistencia hidrolítica debido á presenza de grupo amida no esqueleto diol ou poliol.

Declaración: o artigo está citadoIntrodución á Química do PoliuretanoFelipe M. de Souza, 1 Pawan K. Kahol, 2 e Ram K.Gupta *,1 .Só para comunicación e aprendizaxe, non faga outros fins comerciais, non representa os puntos de vista e opinións da empresa, se precisa reimprimir, póñase en contacto co autor orixinal, se hai infracción, póñase en contacto connosco inmediatamente para eliminar o procesamento.